Een eetstoornis is een uiting van hetgeen er aanten grondslag ligt.
By Eric Van Amerongen
Regelmatig zie ik het voorbijkomen:
vooroordelen over eetstoornissen. Vaak gaat het
over dat je aan iemands uiterlijk niet kunt zien
dat ie een eetstoornis heeft. En dat klopt ook.
Van buiten zie je niet wat er zich van binnen
allemaal afspeelt.
Problematischer zijn de vooroordelen, of moet ik
zeggen de veronderstellingen, die we als
eetstoornisgemeenschap zelf de wereld in
helpen. Ik zal er twee noemen.
De eerste is dat als we proberen de media te
halen het echt alleen maar gaat over anorexia.
En dat slaat helemaal nergens op! Als ik een Top
5 van meest voorkomende eetstoornissen zou
maken eindigt anorexia zeker niet op nummer 1.
Binge eating disorder en Boulimia staan stijf
boven aan. Die vormen ongeveer 80% van de
populatie, terwijl anorexia goed is voor ongeveer
15%.
Waarom dan toch zo populair? Waarschijnlijk
omdat we denken dat die het meest dodelijk is.
Ik vermoed zomaar dat BED en Boulimia daar
niet voor onderdoen. Zo goed is dat niet voor je
lichaam.
Een ander vooroordeel/veronderstelling/
misverstand is dat we het vrijwel nooit over de
oorzaken van een eetstoornis hebben. De
eetstoornis is namelijk het gevolg van de
oorzaak en dus een copingmechanisme.
Vroegtijdig werken aan de oorzaken maakt dat
het spreekwoord “voorkomen is beter dan
genezen” daadwerkelijk uitvoering krijgt.
Als we de naasten eens gaan vertellen dat het zo
werkt, komt er vanzelf meer begrip. Nu worden
de naasten met een kluitje in het riet gestuurd.
Oftewel: hier heb je de puzzel van 1000 stukjes
en we hebben er voor het gemak maar 50
weggelaten. Succes!
Het bovenstaande staat nog los van het feit dat
de eetstoornis zelf erg verslavend is en mensen
die er aan lijden tot wanhoop kan drijven.
Kortom: informatievoorziening is het halve werk!
Zullen we aan de slag gaan?
En dan de naasten, familie, vrienden of hoe je ze
ook wilt noemen. Een van de manieren waarop je
naasten kunt ‘steunen’ heb ik hierboven
beschreven. Maar er is (in Nederland en België)
meer!
In de reguliere gezondheidszorg wordt vaak
Family Based Therapy toegepast. Het (b)lijkt
succesvol te zijn. In Nederland heet de variant bij
de GGz instelling Ursula in
Leiden de MeerGezinsDagBehandeling (MGDB).
Maar die behandeling komt er pas als degene
met een eetstoornis in een behandeltraject zit.
Meer informatie hierover vind je hier.
In Nederland kennen we inloophuizen. Dat zijn
laagdrempelige vrijwilligersvoorzieningen waar
mensen met een eetsoornis en hun naasten
gezien en gehoord worden. Voorbeelden hiervan
zijn het Leontienhuis en Stichting JlJ die
samenwerken in het netwerk ZIEN (Stichting
KIEM). In België worden ze deelwerkingen
genoemd, zoals die van ANBN en het Open Huis
ESpoir in Kortrijk, Stichting KIEM biedt ook
specifieke informatie voor naasten
Het positieve voor naasten is dat men in een
vroeg stadium al betrokken wordt bij de
eetstoornis van hun dierbare en zodoende
eerder de kans hebben om een positieve
bijdrage te kunnen leveren. Hierbij kun je denken
aan voordat een regulier behandeltraject wordt
opgestart, danwel de nazorg als het traject klaar
is.
Tot slot: Tot slot is in Nederland meer informatie
over eetstoornissen te vinden op de
websites Eetstoornisvrij en Eetstoornisnetwerk.
Eetstoornisvrij biedt ook informatie uit andere
Europese landen..